Rubble and Trouble!!!

Sneeuwvlokken vielen al vanaf de ochtend uit de wit/grijze wolken naar beneden. De dag van te voren was een jonge van 20 bevorderdt tot loopjongen. Nu moest hij dingen doorgeven aan de onderbazen in heel New York City. Zijn eerste echte verdiende centen had Taimoty Bronings meteen uit gegeven aan een klein apatement die weinig kosten en wat goede kleding en een flinke fles Shampoo amen met wat Deo. Na een goede wasbeurd had Tai zich aan gekleed en het voelde goed om weer een dak boven zijn hoof d te hebben. Na een jaar van op straat leven was niks geweest en zeker nu de winter zijn intreden deed. Rillengen gleden over zijn rug bij de gedachte om S'nachts nog naar een slaapplek te moeten zoeken in een kraakgebouw die een maand later toch weer gesloopt zou worden. Pijn dreef nog door zijn jonge lichaam, maar verder nadenken kon hij wel vergeten, want zijn verkregen mobiel ging en Tai pakte die op en kree een sms dat hij meteen moest komen. Taimoty pakte zijn lange zwarte jas die hem goed tegen de kou zou beschermen en deed die aan. Trok de deur achter zich dicht en hing de huissleutel om zijn hals. Dat hem voolopig meer waard was dan alle geld in de wereld. Met snelle stappen was Tai beneden en groeten de huisbaas even snel voor hij naar buiten glipte voor die nog wat terug kon zeggen. Taimoty woonde maar een straat of twee bij het hoofdkwatier bij de orginisatie vandaan en was er dus vrij snel en keek schichtig rond, maar ontdekte niemand. Na de geheime code te hebben opgezegd werd Taimoty binnen gelaten. De norse uitdruk op het gezicht van de portier deed hem vrij weinig, maar Tai liep verder zonder wat te zeggen en merkte dat de gang donkerder was dan voorheen. Al snel was Tai in de hal binnen waar de grote baas zat en ging op gepaste afstand stil staan. 'U had me laten roepen.' zei Taimoty op eerbiedige toon en keek de baas respectvol aan, maar aan zijn houding ontbrak het niet aan vastberadenheid. 'Ik heb een boodschap die je aan Geal sheern moet brengen. Let wel hij is niet gedient van mensen die niet waardig genoeg zijn om een boodschap te vergeten!'sprak de grote baas met een kille toch strenge stem. Taimoty kreeg de boodschap en draaide zich na een korte knik om. Hij moest helemaal naar manhattan toe om die boodschap over te brengen, maar dat had hij er wel voor over om dit loon te behouden die hij nu kreeg. Tai liep stevig door nadat hij de warmte had verlaten. De sneeuwval werd alleen maar erger en Taimoty stapte op de bus naar manhattan. Het was er droog en warm voorlopig en Taimoty hoopte dat hij de boodschap niet zou vergeten dus schreef hij hem op in zijn mobiel en sloeg die op tot voor hij vlakbij het verblijf zou zijn om hem weer te herlezen voor de zekerheid. De busreis duurde zeker een half uur voor hij eruit moest. Stapte uit en liep eerst een café binnen om de boodschap weer eens te herlezen. Nu wist Taimoty zeker dat hij het niet zou vergeten en stapte zelf verzekert door en klopte de geheime code op de loosd-deur en werd binnen gelaten. Even werd hij onderzoekend na gekeken voor Taimoty met een man me moest lopen tot die hem bij een soort kantoor bracht waar zeker een man of 20 aanwezig waren. Taimoty keek er erwonderend aan terwijl hij door liep. Zijn woorden vielen niet echt in goede aarde bij de onderbaas, maar het waren de instucties van de grote baas en dus moest hij ze opvolgen. 'Goed we doen de roof op het museum van trottel, maar laat hem weten dat ik er niet mee eens ben!' zei de onderbaas dreigend. Taimoty knikte begrijpend en draaide zichzelf om tot hij zich nog iets herinnerde en keerde zich weer naar de onderbaas toe. 'Oh ja en hij wilde ook dat je de volgende keer wat beter op de spullen moest passen voor je die weer door zou sturen!' zei Tai op scherpe toon, want dat moest hij ook zo zeggen van de grote baas voor hij zou vertrekken. Taimoty zag de ogen die de man trok en wist heel goed wat men bedoende met Als-blikken-konden-doden! Taimoty liep weg en hoorde wel dat er wat gemoppelt werd, maar kon niet goed horen wat er gezegd werd, maar zag ook vanuit ijn ooghoek toen hij over zijn schouder keek dat het niet voor zijn oren bedoelt was?

Eenmaal buiten was de sneeuwval erger geworden dan ooit en Taimoty liep grommend door de enkel hoge sneeuw in de richting van de bushalte. Zijn voeten werden koud en Taimoty begon te rillen van de kou. Zijn leven op straat hadden zijn zintuigen verscherpt en dat was maar goed ook! Zachte voettappen die hem volgde straat na straat ergerde Tai mateloos, maar hij kon er vrij weinig aan doen. Toen de bushalte in zicht kwam hoorde Taimoty iemand roepen en keek om. Wat niet te vroeg was, want Taimoty kon een slag net op een haartje na ontwijken. Maar hij voelde wel de wind nog net door zijn haren gaan. Taimoty draaide half weg om de volgende klap te ontwijken en liep ontwijkend een paar passen achteruit. Hij had deze mannen niet tusen die 20 man gezien, maar het was duidelijk een knokploeg die andere op commando inelkaar zouden slaan! Tai pakte in de zwaai van een slag een knuppel vast en ging door met de draai die het anders toch zou hebben gemaakt en ontfutteselde zo het wapen van de man en parrerde de tweede slag van een collega van degene die hij van zijn wapen had ontdaan. De slag was hard genoeg om hem een paar botten te kunnen laten breken en Tai moest een paar stappen achteruit doen om in evenwicht te blijven, maar hij kon niet voorkomen dat een derde man hem tegen zijn rechterkuit uit haalde en Taimoty dwong om zijn dekking op te geven, wat de vierde man vrijspel zou geven. Een ingehoude kreun was bijna hoorbaar, maar een luide kreet kon hij niet binnen houden toen de vierde man hem tegen zijn rechter schouderblad sloeg. Taimoty probeerde te blijven staan en leunde tegen de paal van de bushalte. Hij zat in een benarde situatie waar hij hulp bij zou moeten krijgen! Hopelijk kwam er snel iemand die hem zou kunnen redden van deze mannen?